Dag 12
Om 6:15 uur gaat m’n wekker. Opstaan. Vandaag is mijn eerste dag vrijwilligerswerk! De kleuter en mijn man slapen nog en zelfs als ik uit bed ga wordt de kleuter niet wakker. Ik heb weer slecht geslapen. Ik heb wakker gelegen van het feit dat ik zometeen in de auto stap bij een onbekende. In mijn hoofd ben ik al tien keer in de greppel beland (hallo angststoornis!). Ik drink een bak koffie en stop een boterham met pindakaas naar binnen. Als het goed is krijg ik daar (vegan) ontbijt, maar het is Belize dus je weet het nooit. En het is voor mij erg belangrijk, juist als ik stress heb, dat ik wel goed eet. Ik word zometeen rond 7:00 uur opgehaald dus iets voor die tijd maak ik mijn man en de kleuter wakker. Ik vind het wel fijn als mijn man even kan zien bij wie ik in de auto stap. Ik heb speciaal voor deze dagen, zodat ik mijn man kan bereiken, een e-sim van Holafly met internet gekocht. Ik heb dit gisteren uitgeprobeerd en het werkt perfect! Ik heb geloof ik zo’n € 32,- betaald voor 10 dagen en maximaal 6 GB. Ter vergelijking, bij mijn provider KPN zou ik € 54,99 betalen voor 100 MB.
We lopen met zijn drieën naar de ingang van Maya Mountain Lodge en zo’n 5 minuten later arriveert Cheyo. Ik heb trouwens via Whatsapp ook mijn locatie gedeeld met mijn man, zodat hij kan zien dat ik de goede kant op ga (haha). Ik haal nog een keer diep adem en stap in de auto waar niet één maar twee mannen in zitten.
Eenmaal in de auto begint Cheyo direct gezellig te kletsen en voor ik het weet arriveren we bij het Cayo North Resource Centre. Pfjiew, ik ben niet in de greppel beland.
Cayo Animal Welfare Society spay & neuter clinic
Cayo Animal Welfare Society (CAWS) heeft deze week een gigantische spay & neuter clinic georganiseerd. Dit is een (mobiele) medische kliniek waar honden en katten worden gesteriliseerd (spayed) of gecastreerd (neutered). Deze ingrepen worden uitgevoerd om de voortplanting van huisdieren te voorkomen, wat bijdraagt aan het verminderen van het aantal ongewenste (zwerf)dieren. Naast het beheersen van de dierenpopulatie, heeft het ook gezondheidsvoordelen voor de dieren, zoals een lager risico op bepaalde ziektes. Deze kliniek is toegankelijk gemaakt voor de lokale bevolking door (omgerekend) zo’n € 12,50 per huisdier te vragen.
De operaties worden uitgevoerd door dierenartsen van FAVI (Foundation for Animal Welfare and Independence). Dit is een organisatie uit Canada dat zich inzet voor het welzijn van dieren, vooral in regio’s waar het aantal zwerf- en straatdieren hoog is (zoals Belize). Ze hebben hier al twee dagen achter de rug en hebben per dag zo’n 100 dieren geopereerd. Wat een aantal!
Vrijwilligerswerk
Ik ben vrij vroeg bij het Cayo North Resource Centre, maar er staan al een aantal dierenartsen en mensen met honden klaar. Niet veel later lopen we de hal binnen. Normaal gesproken is dit een sporthal, maar nu staat het vol met tientallen operatietafels met luchtbedjes erop. Ik maak een paar foto’s en wacht (een beetje ongemakkelijk) tot iemand me vertelt wat ik moet doen. Ik weet wel dat ik op de afdeling aftercare sta. Gelukkig staat er nog een vrijwilligster naast me die er ook voor het eerst is, dus samen wachten we tot we worden begroet en geregistreerd door Shauna (van CAWS).
Zoals verwacht is er om 8:00 uur bij de opening nog geen ontbijt te bekennen en ben ik blij dat ik toch die boterham nog even heb gegeten.
Aftercare
Het duurt even voordat ik daadwerkelijk iets te doen heb, wat mijn werk bestaat uit het verzorgen van de dieren die van de operatietafel afkomen (aftercare). En de eerste dieren liggen nog maar net op de tafel. Er staat inmiddels al een lange rij mensen met honden bij de registratie rij. Een vet tec van FAVI legt me uit wat ik zometeen moet doen en samen met nog een aantal andere vrijwilligers leggen we vast lakens en handdoeken op de grond voor de dieren die zo gebracht worden. Rond half 9 wordt het ontbijt gebracht en omdat we nog geen dieren te verzorgen hebben kunnen ik en de andere aftercare vrijwilligers nog even rustig ontbijten. Voor mij is er een vegan breakfast wrap met hummus en groenten.
Niet veel later beginnen de eerste honden van de operatietafels af te komen. De dierenarts legt de hond op een handdoek op de grond en dan begint ons werk. We nemen de temperatuur van de hond op, maken de wond schoon en sprayen er ontsmettingsmiddel op, knippen nagels, maken oren schoon en geven anti-vlo en tekenspul. In het begin vind ik dit best wel spannend en ben ik bang om iets fout te doen, maar na een tijdje voel ik me zeker genoeg om het zelf te doen. Elke handeling schrijven we op een papier (met onder andere het nummer van het huisdier wat ook op zijn/haar hoof zit geplakt), zodat we precies weten wat er met welk dier al is gedaan. Ondanks dat de aftercare een beetje chaotisch voelt (de één doet dit, de ander doet dat) is het volledige proces super gestroomlijnd en werkt het perfect. Je kunt wel echt zien dat FAVI weet hoe ze dit moeten doen.
Het is schrijnend om te zien hoe sommige honden binnenkomen. Zo ben ik (samen met iemand anders) minstens 20 minuten met een hond bezig die hélemaal vol zit met teken. Honderden. In haar oren, op haar buik en nek. Ik heb er nog nooit zoveel gezien. En dit is zó eenvoudig te voorkomen. Ik verzorg ook een hondje met viltige klitten in haar vacht en nagels die nog nooit geknipt zijn. Ik verwijder de klitten en knip haar nagels. Wat zullen zij zich beter voelen na vandaag!
Zodra een hond – een beetje – wakker wordt, verplaatsen we hem naar een plek waar de eigenaar erbij mag zitten, zodat de hond rustig kan wakker worden. Shauna van CAWS vertelt de eigenaren dan ook wat ze thuis wel/niet moeten doen.
Het is hard werken, maar iedereen is super vriendelijk en het is ook super gezellig met de andere vrijwilligers. Zo bijzonder dat ik mag meemaken! Ik ben wel blij dat ik me alleen heb opgegeven voor de ochtenddienst, want als deze om 12:30 uur eindigt ben ik helemaal kapot. Onze auto is helaas nog niet gemaakt, maar Cheyo vind het geen probleem om me even terug te brengen. Super lief!
Ik lig de rest van de (mid)dag op bed, omdat ik zó moe ben. Ik slaap natuurlijk al een paar dagen slecht en al mijn angsten putten ook uit. Gelukkig vermaken de man en kleuter zich prima samen. Einde van de middag wordt ook de gerepareerde auto weer gebracht.
De kleuter heeft heel erg zin in pizza en dus kijken we of we dat ergens in de buurt kunnen regelen. We vinden Pizzeria La Sierra waar we een pizza zonder kaas en met alleen groenten bestellen. Dat gaat er prima in!
Dag 13
Ondanks dat onze auto weer gemaakt is, heb ik afgesproken dat Cheyo mij weer oppikt. Hij rijdt toch langs, dus rond een uur of zeven sta ik weer langs de weg. Deze nacht was niet veel beter dan de andere, dus ik ben wel erg moe. Ik heb ook behoorlijk spierpijn van het steeds bukken en weer opstaan, haha.
Ik ben er weer super vroeg, maar weet nu wat te doen, dus ik begin direct met het klaarleggen van de lakens en handdoeken. Het ontbijt is weer te laat, maar niet zó laat als gisteren. Voor mij is er deze keer havermout met amandelmelk en fruit.
Dezelfde vrijwilligers als gisteren zijn er plus wat nieuwe mensen, dus dat is gezellig. Rond 10:00 uur zijn er al 80 dieren aangemeld, maar ik heb het idee dat het wel iets langzamer op gang komt dan gisteren. Mijn vermoeidheid en stress zorgen ervoor dat ik me niet heel erg goed voel vandaag en einde van de ochtend voel ik me steeds lichter in mijn hoofd. Rond een uur of 11 vraag ik dan ook of mijn man me kan komen ophalen. Er zijn genoeg mensen, dus zonder mij lukt het ook.
Donatie
Ik heb thuis een kleine fundraising gedaan onder vrienden, familie en collega’s en ik heb daarmee totaal zo’n
€300,- verzameld. Ik heb hiervan al €100,- gedoneerd aan Belize City Animal Aid (dat lees je hier) en de overige €200,- doneer ik nu aan CAWS. Ik heb Shauna gevraagd hoe ze dit graag wil ontvangen en dus geef ik haar voordat ik naar huis ga nog BZ$400,- (zo’n €200,-).
De markt van San Ignacio
We rijden op de terugweg langs een souvenirwinkeltje bij de maya ruïne Cahal Pech. Mijn man en de kleuter zijn daar vanochtend samen geweest en de kleuter is verliefd geworden op een schilderijtje. Of ik even kan kijken of ik hem ook mooi vind, dan kunnen we hem kopen. Het is een (regenboog) kolibrie met bloem en ik vind hem ook mooi, dus die gaat mee naar huis.
Vervolgens lopen we ook nog even over de markt van San Ignacio om wat groenten en fruit te kopen, maar omdat ik me niet lekker voel houden we het kort. Hierna lopen we naar Ko-Ox Han-Nah en eten we daar Fry Jacks, frietjes en een tortilla wrap voor lunch.
De rest van de middag lig ik weer op bed, want ik kan echt niet meer. Mijn man haalt in de avond voor de kleuter en mij weer pizza en daarna ga ik slapen. Wat een ervaring!
De clinic heeft uiteindelijk totaal net iets meer dan 400 dieren gecastreerd en gesteriliseerd. Wat een geweldig aantal!
Comments are closed.