Dag 22
Het einde is in zicht. We hebben nog drie volle dagen, voordat we weer richting huis gaan. En eerlijk, ik heb eigenlijk ook wel weer zin om naar huis te gaan. We hebben geen grote plannen meer voor deze dagen. Initieel zouden we morgen nog met al onze vrienden een tripje maken naar Goff’s Caye, maar helaas gaat dat last minute niet door. Dat vinden we allemaal wel erg jammer, want daar hebben we wel naar uitgekeken.
We hebben de kleuter ook nog wel beloofd een keer te gaan zwemmen samen met het zoontje van onze vriendin dus we vragen of ze daar vandaag misschien nog tijd voor hebben. In eerste instantie krijgen we geen reactie en besluiten we eerst nog voor een laatste keer te gaan lunchen bij Martha’s Café. De kleuter en ik hebben zin in nog een laatste keer toast met guacamole. We gaan er redelijk op tijd naartoe, voor het geval we nog weg willen vanmiddag.
The Shipyard Bar & Grill
Terwijl we bij Martha’s aan het lunchen zijn spreken we met onze vriendin af om daarna te gaan zwemmen bij The Shipyard Bar & Grill. Dat is vlakbij haar huis en zij komen er vaker. Wij zijn er nog nooit geweest. Ik vermoed dat het wel druk zal zijn, want het is zaterdag en lekker weer, maar zodra we er rond half twee aankomen zijn zij de enige in het zwembad. Het is een gewoon eenvoudig rechthoekig zwembad, maar prima om de middag door te brengen. Ik geloof dat de entree rond de BZ$10 per persoon is. De kleuters vermaken zich direct samen in het zwembad én ze blijken dezelfde snorkelmaskers te hebben. Helemaal feest voor die twee. De kleuters vermaken zich tot einde middag in het zwembad, terwijl wij kunnen bijkletsen en een drankje kunnen drinken. Ondanks dat onze kleuter nog niet echt Engels spreekt, verstaat ze wel al ontzettend veel. Op die manier lukt het ze ook prima om samen te spelen en zelfs om samen spelletjes te bedenken.
Rond half vier komen de sandflies weer, dus is het voor ons tijd om te gaan. De kleuters ontdekken op het laatste moment nog een springkussen en daar krijgen we ze maar met moeite weer vanaf. Omdat wij nog niet zeker weten of we morgen (zondag) weer naar hun huis komen, nemen de kleuters vast afscheid. Ze zijn beide best wel verdrietig en geven afzonderlijk van elkaar aan op de terugweg dat zij ook maar eens naar ons moeten komen. Zo lief!
Aardbeving
We bestellen een mega grote pizza om met z’n allen te delen bij Primo’s Pizza. Dat smaakt wel na zo’n dagje in de buitenlucht! Als we net klaar zijn met eten, begint het huis ineens te beven. Het voelt even alsof er een hele grote vrachtwagen door de straat rijdt, maar als ik me besef dat dat niet kan, roep ik verschrikt “AARDBEVING!” De kroonluchter in het midden van de kamer slingert heen en weer. De beving duurde misschien maar een paar seconden. Ik raak (uiteraard) een beetje in paniek, want na een paar minuten besef ik me dat er na een aardbeving een tsunami kan komen. En wij zitten 100 meter van de zee. We googlen het direct en Google geeft aan dat het epicentrum op de grens met Mexico ligt, maar de eerste vijftien minuten vinden we verder weinig nieuws. We (vooral ik) blijven het eerste uur erna op zoek naar nieuws tot we na ongeveer een uur lezen dat er geen tsunami waarschuwing (meer) is. Pfjiew. Inmiddels weten we ook dat het gaat om een aardbeving in zee vlakbij bij de Kaaiman eilanden, zo’n 1000km verderop. Het is een aardbeving van 7.4 op de schaal van Richter en dat is de zwaarste aardbeving in de regio sinds twee jaar. Je leest hier het nieuwsbericht van Fox Weather en zelfs NOS besteedde er een nieuwsbericht aan. Dit kan er ook nog wel bij (eigenlijk dus niet hè).
Dag 23
Ik heb slecht geslapen, want het hele aardbeving gebeuren zit nog vers in mijn geheugen. Gelukkig slaap ik wel wat uurtjes. Omdat we vandaag toch niet weggaan (naar Goff’s Caye), pakken we in de ochtend vast de meeste spullen in. We besluiten deze middag dan nog maar door te brengen bij het huis van onze vriendin, waar de rest van de familie vandaag ook is. We halen voor onszelf lunch bij Milky Way Cafe. Dit is een Taiwanees restaurant en ondanks dat het om de hoek ligt zijn we er eigenlijk nog nooit geweest. We bestellen een vegan gerecht met allerlei soorten ’tofu vlees’ en groenten. We nemen het mee en eten het op bij de familie. Het is een mega portie, waar we met zijn drieën prima van kunnen eten. Het smaakt heerlijk!
De kleuters zijn blij dat ze deze middag nog samen kunnen spelen, maar einde van de middag is het dan wel echt tijd om afscheid te nemen.
Dag 24
Vandaag is onze laatste dag! We hebben besloten vandaag niets meer te gaan doen. We rijden voor een Belizaans ontbijt naar het restaurant van onze vrienden. Ze hebben speciaal voor ons garnacha gemaakt. Dit zijn gefrituurde maistortilla’s getopt met refried beans, groenten en pico de gallo. We smullen er allemaal van, zelfs de kleuter!
Hierna rijden we nog even naar Golden Bay voor de laatste souvenirs. Naast kadootjes voor vrienden en familie, kopen we alle drie voor onszelf ook nog een leuk Belize shirt. De rest van de dag gebruiken we om op te ruimen en de laatste spullen te pakken.
Ons laatste Belizaanse avondmaal eten we ook bij Nerie’s. Wij eten onze gebruikelijke maaltijd van rice & beans met groenten en refried beans en de kleuter krijgt spaghetti. Één van haar favoriete gerechten, dus ze geniet er ontzettend van.
Dag 25
Onze allerlaatste dag is aangebroken. De dag dat we weer terugvliegen naar huis! We vliegen pas om 14:00 uur van Philip S. W. Goldson International Airport, dus we kunnen in de ochtend nog op ons gemak ontbijten en onze allerlaatste spullen in te pakken. We gaan dan ook nog een keer ontbijten bij Nerie’s. Één van onze vrienden en tevens kok bij Nerie’s wil voor ons een speciaal Venezuelaans gerecht maken, namelijk arepa’s. Hij komt daar namelijk oorspronkelijk vandaan. De kleuter vindt het niet zo lekker en ik voel me sowieso al niet zo goed door de stress van de terugreis, dus ik eet er ook niet zoveel van. Ik vind het wel echt super leuk om zoveel mee te krijgen van andere culturen en ook super lief hoe zij alles voor ons vegan maken.
We zijn op tijd op het vliegveld en vliegen – in een niet helemaal vol vliegtuig – terug naar Atlanta. We hebben niet zoveel overstaptijd – maar 2 uur – en dat kan wel eens krap worden met de douane in Amerika. Maar het zit mee en we vertrekken 20 minuten voor de geplande vertrektijd. Dat scheelt weer stress! Eenmaal in Atlanta staat er ook helemaal geen rij voor de douane (dit hebben we nog nooit meegemaakt) en dus hebben we zelfs tijd om op het vliegveld nog wat eten te halen. De kleuter wil graag nog een keer die lekkere smoothie van de heenweg, dus samen halen wij die smoothie terwijl mijn man een Subway broodje besteld. We eten dit rustig op en stappen rond 20:15 lokale tijd in het vliegtuig naar Amsterdam.
Dag 26
De kleuter valt na een uur in het vliegtuig in slaap. Wat heerlijk! Terwijl ze slaapt plast ze per ongeluk in haar broek. Ai. Met vliegtuig fleecedekentjes proberen we, in het donker, de schade te beperken en we maken haar maar even wakker voor schone kleding. Die heb gelukkig bij me. De stewardess is niet erg vriendelijk en behulpzaam. Alsof dit nooit gebeurt? Nja goed, de kleuter was eventjes heel erg overstuur omdat ze midden in haar slaap was wakker gemaakt, maar na zo’n 20 minuutjes slaapt ze weer en ze slaapt door tot een uur voor aankomst (ze heeft er zelf trouwens geen herinnering aan).
Rond 10:00 uur lokale tijd landen we op Schiphol en zit de vakantie er echt weer op.
Comments are closed.