Dag 10
Vandaag gaan we voor een aantal dagen naar Cayo, in het westen van het land. De kleuter wil vandaag absoluut niet op pad, want “het is hier zo fijn.” Het appartement in de stad is hier echt ons thuis en omdat we gisternacht ook al ergens anders sliepen (lees: Caye Caulker), kan ik me goed voorstellen dat het voor haar nu even teveel is. Ze is écht nergens voor te porren en is het even flink pittig. Na zo’n driekwartier klaart de lucht weer een beetje op, wil ze zich (eindelijk) aankleden en kunnen we op pad.
We hebben afgesproken dat we eerst nog om de hoek Fry Jacks gaan halen. We krijgen van de vrouw van onze vriend ook nog een aantal verse tamales in onze handen gestopt. In Belize noemen ze tamales ook wel dukunu. Het is een traditioneel hartig of zoet gerecht gemaakt van onder andere in kokosmelk gestoomde mais. Dit wordt vervolgens gevouwen in maisblad. Dit vouw je open om de inhoud te eten. We weten niet helemaal zeker of ze 100% vegan zijn, maar er zou in ieder geval geen ei of melk in zitten. We eten de Fry Jacks en tamales op de parkeerplaats van Golden Bay op. De tamales zijn heerlijk zoet. Bij Golden Bay kopen we nog een kleine koeltas en vliegenmepper.
St. Herman’s Blue Hole National Park
De reis van Belize City naar San Ignacio duurt zo’n 2 uur zonder stops, maar onderweg naar Cayo proberen we meestal nog wel ergens een leuke stop te maken. Vandaag willen we naar St. Hermans Cave in St. Herman’s Blue Hole National Park gelegen aan de prachtige Hummingbird Highway. We zijn al vaker in dit nationale park geweest, maar niet bij deze grot. Meestal gaan we naar de tweede ingang waar je de Inland Blue Hole hebt (niet te verwarren met de the Great Blue Hole). De Inland Blue Hole is een prachtige, blauwgroene cenote. Het is een van de meest toegankelijke cenotes in Belize, want met een hike van zo’n 5 minuten kun je er al komen. Het werd gevormd door het instorten van een ondergrondse kalksteengrot. Het is nu een verfrissend zwemgat midden in de jungle, maar gezien de lage temperaturen van afgelopen week zal het water daar nu ijskoud zijn. Maar vandaag gaan we dus kijken of we bij de grot kunnen komen. Ik heb gelezen dat er een gemakkelijke wandeling naar de grot is van zo’n 15 minuten, dus dat moet ons lukken samen met de kleuter.
Maar eerst zitten we driekwartier met een krijsende en boze kleuter achterin de auto. Oef, ze heeft het zwaar vandaag. Ik heb hierdoor eigenlijk geen zin meer om te wandelen en de kleuter had dat sowieso al niet. Maar als we er bijna zijn, en we vertellen wat een tof avontuur het gaat worden, is alles ineens voorbij en stappen we vrolijk (maar ik volledig overprikkeld) uit de auto. We kopen entreetickets, huren twee zaklampen (want de grot schijnt donker te zijn!) en gaan op avontuur.
St. Hermans Cave
We nemen de easy Lowland Trail van zo’n 0.6 km naar de grot. Dit is een volledig vlakke hike met een breed pad door de jungle. Aan het begin van de wandeling zien we direct een Blue Morpho vlinder (Morpho menelaus) vliegen. Zo’n prachtige vlinder, maar echt bijna onmogelijk op de foto te krijgen. We vinden dat er sowieso veel vlinders zijn nu op de plekken waar we komen. Verder komen we tijdens de wandeling weinig dieren tegen, ook niet zoveel vogels.
Na zo’n 10 minuten lopen komen we aan bij de ingang van de grot. We moeten een steile, lange trap af om in de grot te komen. Ik twijfel nog heel even of we dat wel moeten doen, want de trap is ook een beetje glad, maar er is een goede leuning en dus gaan we heel rustig, stap voor stap naar beneden de grot in. Je mag zonder gids zo’n 200 meter de grot in. Met gids kun je veel verder lopen en kom je aan de achterkant van de grot er weer uit, maar dat is voor ons te ver. We lopen samen met een Amerikaans stel de grot in, maar omdat we beide in ons eigen tempo lopen verliezen we elkaar ook weer snel uit het oog.
Maar wauw, wat tof dit! We zijn erg blij met de geleende zaklampen want het is écht pikkedonker in de grot. De kleuter heeft een zaklamp op haar hoofd en ziet er echt uit als een avonturier. Zo schattig! Een telefoon zaklamp is echt niet genoeg. In de grot is het vochtig en een beetje glad, maar het pad is breed genoeg. Aan de linkerkant waar de rivier stroomt is een leuning van touw. Het is (voor de kleuter) best wel een beetje spannend, maar wat doet ze het goed. Het is geen hele mooie grot perse. We zien wel wat stalagmieten en stalagtieten en de kleuter ontdekt ‘goud’ (allemaal glittertjes in de muur). De kleuter wil eigenlijk ook vleermuizen zien, maar die vinden we helaas niet. Het is vooral het avontuur wat dit een super leuk uitje maakt. We zijn totaal toch wel 1,5 tot 2 uur zoet geweest.
Nutrilicious Corner
Rond een uur of half twee rijden we terug naar Belmopan waar we lunch halen bij Nutrilicious Corner. Onze vaste lunchplek als we langs Belmopan (de hoofdstad) rijden. Voor omgerekend zo’n vier euro krijg je hier een hele bak vol met vegan eten. Rice & beans, tofu, ze heeft elke keer weer andere opties. Echt een goede vegan maaltijd en super lekker! We nemen het meeste eten mee en rijden door naar San Ignacio.
Maya Mountain Lodge
Een klein uurtje later komen we aan bij onze accommodatie in San Ignacio Maya Mountain Lodge. Ik geloof dat we hier de afgelopen vier keer ook hebben geslapen toen we in Cayo waren. We zaten wel steeds in een ander huis. Deze keer zitten we in een appartement in de Parrot Deck. Hier waren vroeger kleine kamers, maar daar hebben ze nu grote appartementen van gemaakt. We hebben een fully equiped keuken, maar voor de rest is de accommodatie vrij eenvoudig. Het park is wel super mooi aangelegd en er zit ook een zwembad bij. We zien hier ook altijd ontzettend veel vogels. Vaak zelfs toekans. We krijgen zelfs te horen dat er afgelopen dagen brulapen op het terrein zaten.
We hangen vervolgens eerst de klamboes op en mijn man gaat even boodschappen doen. Zodra de kleuter en ik het appartement uit lopen om te gaan chillen in de hangmatten buiten, staat in de deur tegenover mij een Nederlands gezin. Wat een toeval! We kletsen gezellig op de veranda terwijl onze kleuters ook proberen contact te maken (maar dat is best een beetje spannend). Zij hebben er al een reis van zo’n acht weken op zitten door onder andere Costa Rica en Guatamala. Belize is hun laatste bestemming. Ze blijven hier nog twee nachten en gaan vervolgens nog een weekje naar Caye Caulker. We kletsen de rest van de middag gezellig met zijn allen en uiteindelijk spelen de twee kleuters ook gezellig samen. Wat een kadootje!
We eten voor avondeten nog wat restjes die we hebben liggen en rond een uur of acht duiken we onze bedjes in, veilig onder de klamboe.
Comments are closed.